Figure 1.--

A Dutch reader was intrigued by the HBC discussion of the Rotterdam bombing. He has forwarded the opinion of a Netherlands Institute for War Documentation (NIOD) spokesman on the bombing of Rotterdam. The NIOD is part of the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences and is one of the most authoritative bodies on this subject. He tells us, "It looks like is isn't going to be very helpful in providing a definative assessment of the bombing. challenger. I must say that I was more than surprised myself about the leniency accorded to the German Luftwaffe, but there it is, and as I have indicated before, NIOD is a reputable and authoritative body in these matters."

NIDO Assessment

Een beroemd Nederlands historicus (P. Geyl) zei ooit: 'Geschiedenis is een discussie zonder einde'. Dat geldt zeker ook voor het debat rondom het bombardement op Rotterdam. Door het verloren gaan van de belangrijkste Duitse bronnen is helaas geen duidelijkheid meer te verkrijgen over de exacte intentie van het bombardement: beoogden de Duitsers een tactisch militair doel (de Nederlandse militaire posities in Rotterdam), een strategisch militaire doel (Nederland tot capitulatie dwingen) of wilden zij simpelweg terreur zaaien? We weten het niet en we zullen het vermoedelijk ook nooit weten.

Een gezaghebbend boek over de Duitse inval is 'Mei 1940; De strijd op Nederlands grondgebied' (Den Haag 1990) onder redactie van H. Amersfoort en P.H. Kamphuis, medewerkers van de Sectie Militaire Geschiedenis van de Koninklijke Landmacht (nu omgedoopt in Instituut voor Militaire Geschiedenis).

Hierin schrijft H.W. van der Doel, destijds wetenschappelijk onderzoeksmedewerker aan de Rijksuniversiteit Leiden, het volgende: "[Het] is duidelijk dat de vernielingen dusdanig omvangrijk waren dat het bombardement in weinig meer leek op wat [General Rudolf] Schmidt gewenst had [namelijk een tactische aanval op de Nederlandse militaire posities]. Het is evenwel minder gelukkig te spreken van een 'terreurbombardement', zoals A. Korthals Altes en E.H. Brongers doen. Verstaat immers niet iedereen iets anders onder het begrip 'terreur' en wordt het daardoor niet minder bruikbaar? Een schokkende, gewelddadige gebeurtenis tijdens een oorlog wordt door ooggetuigen die gewen zijn  in een vredessituatie te leven, al snel terroristisch genoemd, aangezien zij zich onvoldoende realiseren dat elk militair conflict nu eenmaal verschrikkelijke gevolgen met zich meebrengt.

Voor een zinvol oordeel over het bombardement op Rotterdam is het belangrijk twee feiten in ogenschouw te nemen: allereerst dat Rotterdam een verdedigde stad was en op de tweede plaats dat ook Görings 'definitieve' bombardement een zuiver militair doel diende, namelijk het afdwingen van de Nederlandse capitulatie. Gegeven het feit dat Duitsland met Nederland in oorlog was, kon men de Duitsers dan ook moeilijk kwalijk nemen dat zij tegen de stad Rotterdam geweld gebruikten.

De tragische loop der gebeurtenissen kan in sterke mate worden geweten aan trage verbindingen en toevalligheden in de uitvoering van de aanval. Essentiële mededelingen konden niet aan de Heinkels worden doorgegeven. [...] Hierbij moet worden bedacht dat in deze tijd de verbindingstechniek bij luchtaanvallen in de onmiddellijke nabijheid van de eigen troepen, nog in de kinderschoenen stond." (pag. 294-296)

Verderop in het boek (pag. 302) schrijft H. Amersfoort over het bombardement: "Vermoedelijk ten gevolge van onbekendheid met de verschrikkingen van de oorlog valt het een deel van het Nederlandse publiek ook na vijftig jaar nog moeilijk zich erbij neer te leggen dat de kwestie door geen enkel historicus definitief kan worden opgelost. In dit verband kan het ook geen kwaad er nog eens op te wijzen dat Rotterdam geen open stad was, maar op grond van een weloverwogen besluit van de opperbevelhebber werd verdedigd, zonder dat de evacuatie van de burgerbevolking uit de verwachte gevechtszone werd overwogen." 

Translation

A famous Dutch historian (Pieter Geyl) has said : History is an open-ended discussion. Such is certainly the case with the debate on the bombing of Rotterdam. Unfortunately, the most important German sources have been lost and it has therefore become impossible to ascertain the exact intentions of the bombing: did the Germans aim at a tactical military target (the Dutch military positons in Rotterdam), a strategic military target (force the Netherlands into capitulation) or did they simply aim at creating terror? We do not and shall probable never know.

An authoritative book on the German invasion is 'Mei 1940; De strijd op Nederlands grondgebied' [‘May 1940; The fight on Dutch territory’] (The Hague 1990) edited by H Amersfoort and P H Kamphuis, collaborators of the Section of Military History of the Royal Dutch Army, now called the Institue for Military History).

In this book H W van der Doel, formerly researcher at Leiden State University writes the following: “[It] is clear that the devastation was so extensive that the bombing bore little resemblance to what [the General Rudolf] Schmidt had aimed to achieve [ that is a tactical assault on the Dutch military positions]. Is seems less appropriate to speak about ‘terror bombing’ as do A. Korthals Altes and E H Brongers for isn’t the word terror understood to mean different things by different persons, and doesn’t therefore the notion become less usable? A shocking, violent event which is being witnessed during wartime is apt to be called terroristic by people who normally live under peaceful conditions, as they do not realize that every military conflict is bound to bring about dreadful consequences.

For a meaningful judgment on the bombing of Rotterdam one has to review two facts. The first one is that Rotterdam was a defended city and second that even Göring’s ‘definitive’ bombing was to serve a purely military target, namely to enforce the capitulation of the Netherlands. Given the fact that Holland and Germany were at war, one can’t really blame the Germans for using violance against the city of Rotterdam. [HBC has some problems with this statement which seems a bit simplistic. The issue of "blame" is a rather out of place here. The debate over the bombing was never the mere issue of using force. The issue was the level of force and whrther or not civilians rather than military units were targetted.]

The tragic course of events can be attributed to a large extent to slow communication and vicissitudes while the assault was being made. Essential statement could not be communicated to the Heinkel planes.It has to be realized that in those times communication technology during air attacks in the immediate vicinity of one’s own troop was still in its infancy.

Further in the book (page 302) H. Amersfoort relates to the bombing: Probably because they are unfamiliar with the horrors of warfare part of the Dutch public find it difficult to accept that this question cannot be solved definitively by any historian. We may point to the fact that Rotterdam was not an open city. She was being defended as a result of a deliberate decision of the commander in chief without evacuation of the civilian population from the expected fightiong zone having been considered

Sources

Netherlands Institute for War Documentation.

Created: 6:26 PM 7/11/2004
Last updated: 6:26 PM 7/11/2004